czerwiec 2022
Cel osiągnięty – nowy Sztandar SP 30
W ciągu roku jubileuszowego zdołaliśmy zgromadzić potrzebne fundusze, a następnie zlecić wykonanie sztandaru. Zawdzięczamy to m.in. osobistemu zaangażowaniu p. dyrektor Joanny Arciszewskiej, Rodziców i Nauczycieli, Przyjaciół Szkoły.
W dniu zakończenia roku szkolnego odbyła się długo oczekiwana uroczystość. Chorążym pocztu został Michał Grochola – projektant sztandaru. Dar przekazali na ręce dyrektora p. Adriana Karkowskiego Rodzice z przewodniczącym p. Kraszewskim.
Uroczystość prowadzili uczniowie klasy ósmej: Kaja Kornajew, Agnieszka, Kamil Marszalik. Historyczną „Pieśń konfederatów barskich” wykonały dziewczynki z klasy szóstej: Anna Dardzińska, Gabriela Szot, Barbara Szczechowicz, a w rolę Kaziemierza Pułaskiego wcielił się Tomasz Żuławiński. P. Marina Chechmak – nasza tłumaczka języka ukraińskiego, artystka malarka ozdobiła kurtynę wyjątkowo piękną i pracochłonną dekoracją nawiązującą do tradycji historycznych Krakowa.
maj 2022
Główny projekt artystyczny – realizacja filmu
Rok 2020/21 miał być dla naszej szkoły rokiem jubileuszowym – mijało 120 lat od chwili, kiedy to „…orzeczeniem Wysokiej Cesarsko-Królewskiej Rady Szkolnej Krajowej została powołana szkoła w Dębnikach…” Przygotowania rozpoczęliśmy, jak zwykle, od pracy nad scenariuszem uroczystości już podczas wakacji, niestety nadeszły czasy, w których nic przewidywalnego nie mogło się dziać. Pandemia zmieniła nam codzienność i przyzwyczajenia. Nie po raz pierwszy w historii naszej szkoły nie byliśmy pewni jutra. Trzykrotnie przekładaliśmy termin głównej uroczystości, zmienialiśmy jej kształt, dopasowując się do tego, co będzie, co być może…
Coraz bardziej utwierdzaliśmy się w przekonaniu, że po jubileuszu powinien pozostać przede wszystkim trwały dorobek. Ostatecznie dorobek ów stanowią: nowy SZTANDAR oraz FILM na motywach kroniki szkolnej zrealizowany w miejsce planowanego spektaklu.
Ostatecznie premiera filmu odbyła się 15 maja 2022 r., a nadanie nowego sztandaru 24 czerwca 2022, czyli na zakończenie roku szkolnego.
Współpraca ze Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży przy ul. Wietora od lat układała się bardzo dobrze dzięki życzliwości nieżyjącej już pani Dyrektor Ewy Różańskiej oraz zaangażowaniu instruktorów. Obie placówki kultywują działania artystyczne; tak się składa, że duża grupa naszych uczniów uczestniczy w zajęciach teatralnych prowadzonych przez panią Krystynę Hussak-Przybyło, a wywodzi się ten zespół ze szkolnego koła zainteresowań. Stąd pomysł wspólnej realizacji głównego wydarzenia scenicznego jubileuszu.
Nad spektaklem „Przyśniła się dzieciom…” pracowaliśmy na scenie SCKM blisko rok. Podczas gdy szkoły świeciły pustkami, my wytrwale spotykaliśmy się co czwartek w niewielkiej grupie. Mniej więcej dwa miesiące przed planowaną premierą, gdy liczba zachorowań na covid wciąż rosła, a wraz z nią wszelkiego rodzaju obostrzenia, podjęliśmy decyzję, że w miejsce spektaklu powstanie film.
Stało się to możliwe dzięki projektowi „Więcej niż teatr”, w którym w ramach Edukacji Kulturowej Miasta Kraków uczestniczyła spora grupa nauczycieli z SP 30. Ta sytuacja umożliwiła zaangażowanie profesjonalnego filmowca, p. Igora Mołodeckiego; ale to nie odbyło się tak po prostu…; od chwili gdy p. Igor wkroczył do sali prób, charakter pracy zmienił się diametralnie. Musieliśmy „przystopować” myślenie teatralne, a uruchomić w swej wyobraźni całe pokłady filmowych konotacji.
A co było najcenniejsze? Stając się na tę chwilę aktorami, tworzyliśmy opowieść wspólnie: uczniowie, nauczyciele, rodzice i absolwenci. Pani Marta Kidoń (polonistka) zadebiutowała jako dama z roku 1900, pan dyrektor Adrian Karkowski wcielił się w postać… pierwszego dyrektora „szkoły ludowej, pospolitej, mięszanej” [pisownia oryginalna]. Wzruszenie wywołała scena wybuchu II wojny z udziałem p. Kamili Usnarskiej i 10-letniej Nadii Kunz. Pani Aneta Mroczek bardzo ubolewała, że przydzielona rola niezgodna jest z jej naturą – twarda komunistka w czerwonym krawacie!? W scenie zamykającej akcję pojawiła się p. Krystyna Gubernat – autorka scenariusza. Oprócz nauczycieli-amatorów gościnnie wystąpił aktor p. Dariusz Cywka (prywatnie ojciec jednej z uczennic). Powszechną wesołość wzbudziła swoją kreacją Kornelia Kuśmider (absolwentka) jako pedagog okresu słabnącej komuny. Finałowa scena była bardzo kolorowa, pełna ruchu i muzyki. Pokazał się w niej cały zespół osób tworzących i wspomagających przedsięwzięcie – z wyjątkiem pani reżyser Krystyny Hussak – Przybyło, która do końca musiała wszystko kontrolować.
Spośród uczniów uwagę zwracały dwie wiodące postacie; Biała i Czarna, czyli dawna i współczesna uczennica. Ola z Serafiną spotkały się na strychu wśród „strachanek”, a ich rozmowa porządkowała chronologię zdarzeń. Wszystko się komuś przyśniło…
Podczas występu nie zabrakło piosenek; nad stroną muzyczną czuwali p. Anna Michalik i p. Konrad Mastyło. Niemałe wrażenie wywarł na publiczności solista Maciek Liptak utworem „Ballada o pancernych” z akompaniamentem skrzypcowym Janka Hliwy. Dojrzałe pokolenie odbiorców przypomniało sobie niewinną i pogodną piosenkę, którą w latach sześćdziesiątych wszyscy śpiewali obowiązkowo: Zawsze niech będzie słońce / Pust wsiegda budiet sonce. Nagrania wokalne realizowane były w studio SCKM podczas osobnych spotkań.
Scenografią, światłami oraz rozwiązaniami technicznymi zajmował się p. Piotr Przybyło, ale to nie wszystko; pan Piotr jest również autorem wielu idei reżyserskich. Można powiedzieć, że pełniąc zasadniczo funkcje reżysera, scenarzysty, scenografa, muzyka, niejednokrotnie wchodziliśmy w inne role i dzieliliśmy się pomysłami. Na pewno wyszło to naszemu przedsięwzięciu na dobre. Wiedzą historyczną, zwłaszcza na etapie tworzenia scenariusza, wspomagała nas p. Ewa Kurak, która przeczytała dokładnie wszystkie kroniki i protokoły szkolne, dodatkowo wyszukując wiadomości w źródłach ogólnie dostępnych źródłach archiwalnych.
Zespół dziecięcy liczył siedemnastu członków, dorosłych wystąpiło siedmioro oraz w scenie zbiorowej dodatkowo kilkanaście osób. Natomiast postaci scenicznych przewinęło się w kolejnych odsłonach ponad pięćdziesiąt, co oznacza, że tyleż kostiumów należało przygotować; dobierać, ubierać, czesać, malować, poprawiać lub… poszukiwać w ostatniej chwili. Potem stawaliśmy przed kamerą gotowi na wielokrotne korekty i duble; w planie ogólnym oraz na zbliżeniach. Nic więc dziwnego, że materiał na kilkuminutową scenkę powstawał średnio… cztery godziny. Dla większości uczestników było to nowe i ciekawe doświadczenie.
Zasadniczą część filmu realizowaliśmy do końca czerwca 2021, także już po zakończeniu roku szkolnego; ostatnie sceny dopiero jesienią. Potem nastąpił okres postprodukcji, znowu zamroziła wszystko pandemia. Aż wreszcie w niedzielne popołudnie 15 maja miała miejsce długo oczekiwana premiera filmu „Przyśniła się dzieciom…” Przed projekcją postanowiliśmy przedstawić na żywo jedną scenkę – żeby wprowadzić coś z atmosfery teatru, gdyż od spektaklu wszystko się zaczęło.
Reakcja publiczności, którą stanowili głównie rodzice, była bardzo ciepła. Nagrodzono wykonawców długimi brawami, po czym wszyscy udaliśmy się na okolicznościową wystawę połączoną z poczęstunkiem. Zrealizowany film pozostanie dla naszej społeczności cenną pamiątką.
styczeń 2021
W co się bawić?
Nawiązując do przeszłości szkoły, uczniowie klasy I b przypominają dawne zabawy podwórkowe. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu znało je każde dziecko, a teraz musimy rozpoczynać od nauki słów piosenki, np. „Uciekaj, myszko do dziury”, Ojciec Wirgiliusz”, „Rolnik sam w dolinie”, „Kółko graniaste”. Okazuje się, że dawne zabawy… nadal bawią – zobacz relację filmową poniżej!
1 listopada 2020
Wspomnienie o dyrektorze – Leon Patyna (1885 -1946).
W piątek 31 października przedstawiciele naszej szkolnej społeczności złożyli kwiaty na grobie długoletniego i zasłużonego dyrektora szkoły; LEONA PATYNY oraz jego żony HELENY. Uroczystość tę zaplanowano jako jedno z działań obchodów roku jubileuszowego. Dzień Wszystkich Świętych to pogodne święto ludzi, którzy dobrze przeżyli swoje dni.
Wpisując się w obchody roku jubileuszowego naszej szkoły, warto przypomnieć sylwetkę dyrektora Leona Patyny, wybitnego działacza społecznego, patrioty, humanisty z ducha. Zarządzających szkołą mianowano wówczas kierownikami, która to funkcja jest równoznaczna z dzisiejszą dyrektorską.
Leon Patyna sprawował tę funkcję od roku 1932 do 1946 (kiedy to zmarł niespodziewanie na atak serca), a więc w okresie dwudziestolecia międzywojennego, w czasie okupacji, a także bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej.
Zaczął od gruntownego remontu szkoły. W kronice z dawnych lat czytamy: Wykonano prace malarskie, bo stan korytarzy bardzo zły. Zdjęto brudne obrazy i godła, a na ich miejsce powieszono nowe, gustownie opatrzone. Po raz pierwszy przygotowano i udostępniono dla uczniów salę gimnastyczną. Przedsiębiorczy kierownik nie stronił od nowinek technicznych; szkoła posiadała elektryczny dzwonek i radiowęzeł. Zorganizował czytelnię dla grona pedagogicznego oraz osobną dla uczniów.
Dbał nie tylko o wysoki poziom dydaktyczny, ale także o rozwój kulturalny wychowanków oraz naukę praktycznych czynności, które miały umożliwić wykonywanie zawodów rzemieślniczych; w tym celu wyposażył szkołę w niezbędne maszyny, np. tokarkę, introligatornię. Dla dziewcząt zorganizowano nauczanie czynności gospodarczych; jak gotowanie, przetwory, kiszenie kapusty, hodowla kwiatów doniczkowych etc. – w ten zakres czynności zaangażowana była p. Helena Patynowa, żona kierownika.
Leon Patyna dał się poznać jako człowiek pielęgnujący tradycje patriotyczne. Wprowadził zwyczaj ślubowania ojczyźnie podczas codziennego, porannego apelu. Dzień Patrona świętowano uroczystością w Parku Jordana, gdzie w kręgu pomników znajduje się popiersie Kazimierza Pułaskiego.
15 października 1935 roku społeczność szkolna udała się pochodem, z pocztem sztandarowym na czele, sypać kopiec Piłsudskiego, włączyła się w ten sposób w powszechną akcję krakowian, której celem było upamiętnienie postaci wybitnego wodza i polityka. W szkole kultywowano rocznice narodowe jak Święto Niepodległości, Święto Konstytucji 3 Maja, a także imieniny wybitnych mężów stanu; marszałka Józefa Piłsudskiego, prezydenta Ignacego Mościckiego.
W roku szkolnym 1938/39 zbierano datki na dozbrojenie armii. Po wybuchu II wojny światowej szkoła nadal działała w zakresie dozwolonym przez okupanta; Polacy mieli umieć czytać i pisać, znać podstawowe operacje rachunkowe, aby wydajnie pracować jako siła robocza na rzecz III Rzeszy. Pod egidą kierownika L.Patyny zaczęło funkcjonować tajne nauczanie, w które zaangażowani byli miejscowi nauczyciele, w tym oczywiście Helena Patynowa. Została ona bez ostrzeżenia zastrzelona przez hitlerowców, gdy latem 1944 roku wykonywała prace w ogródku.
Po wyzwoleniu Leon Patyna podjął trud odbudowy instytucji szkoły w nowej rzeczywistości, nadal był niezastąpiony. Zmarł niespodziewanie w przeddzień obchodów 200-lecia urodzin Kazimierza Pułaskiego, w październiku 1946 roku, miał 61 lat. Długo przygotowywana uroczystość została odwołana na znak żałoby.
Niewątpliwie Leon Patyna należy do tych bohaterów codzienności, o których należy pamiętać i przekazywać tę pamięć młodym pokoleniom. W związku z przypadającym w tym roku Jubileuszem 120-lecia Szkoły mieliśmy w planie udać się na cmentarz z delegacją młodzieży. Niestety sytuacja pandemii pokrzyżowała te plany, ale miejsce pamięci odwiedziły nasze katechetki; siostra Łucja oraz p. Monika Rochowiak, kładąc na płycie nagrobka pęk chryzantem z okolicznościową wstęgą.
Zachęcamy rodziny odwiedzające Cmentarz Rakowicki w najbliższych dniach: zmierzając do swoich zmarłych bliskich, zatrzymajcie się przy grobie Heleny i Leona Patyny, powiedzcie parę słów dzieciom. Zwłaszcza, że trafić jest bardzo łatwo! Grób zlokalizowany jest jako pierwszy za bramką wejścia od ul. Prandoty – kwatera XXXVII, miejsce 15, rząd wschodni. W Dzielnicy VIII Dębniki zwróćmy uwagę na ulicę imienia H.L. Patynów, która znajduje się za Parkiem Dębnickim i dochodzi niemal do Praskiej.
Nad płytą pochyla się stary krzak róży o grubych, zdrewniałych łodygach, wprawdzie w tym momencie ogołocony z liści i kwiatów, ale jakże wymowny, przywodzi na myśl miłość i ból. Być może posadził go mężczyzna zdruzgotany nagłą stratą towarzyszki życia?
Przy okazji możemy włączyć się w akcję wspierania przedsiębiorców handlujących kwiatami, którzy ponieśli straty w związku z niespodziewaną decyzją rządu. Siostra Łucja i pani Monika zdążyły w ostatniej, chwili – jak widzicie, zdjęcia pochodzą z godzin wieczornych.
Więcej informacji o zasługach Heleny i Leona Patynów znajdziecie w artykule p. Ewy Kurak opublikowanym w Dzwonie Dębnickim.
red. Krystyna Gubernat
Rozstrzygnięcie konkursu na projekt nowego sztandaru
W związku z Jubileuszem Dyrekcja Szkoły podjęła inicjatywę ufundowania nowego sztandaru. Ogłoszony został konkurs na projekt. Wpłynęło wiele prac autorstwa naszych uczniów, po wstępnych eliminacjach wyłoniono 21 najlepszych projektów, spełniających warunki regulaminowe pod względem formalnym. Komisja konkursowa pod przewodnictwem p. dyrektor Joanny Arciszewskiej dokonała oceny koncepcyjnej i merytorycznej prac
Przyznano następujące miejsca i wyróżnienia:
- I miejsce – Michał Grochola, kl. VII b;
- II miejsce ex aequo – Michał Gajewski, kl. VI a; Antoni Martyniuk, kl. V a; Zbigniew Szerszeń, kl. IV a;
- III miejsce ex aequo – Maciej Liptak, kl. VII a; Leon Przybyło, kl. VI a; Szymon Wnęk, kl. III a
Wyróżnienia –Franciszek Banaś, Hubert Filas, Joanna Forycka, Maciej Jakubowski, Olga Janik, Sebastian Jankowski, Karolina Kozak, Natalia Kunicka, Tymoteusz Musielak, Róża Ślaska, Julian Staniszewski, Paulina Urbańska, Jagoda Wnęk, Kacper Wnęk.
Zgodnie z regulaminem konkursu autor zwycięskiego projektu zostanie wpisany do kroniki szkolnej. Projekt będzie zrealizowany w miarę pozyskania funduszy, o które się staramy. Dziękujemy uczestnikom za ich trud i gratulujemy zwycięzcy.
grudzień 2020
Honorowy Patronat Prezydenta Miasta Krakowa
Z radością zawiadamiamy, że obchody JUBILEUSZU 120 -lecia Szkoły Podstawowej nr 30 zostały objęte honorowym patronatem Pana Prezydenta Miasta Krakowa prof. Jacka Majchrowskiego, który wystosował z tej okazji list do społeczności szkolnej. Załączamy list Pana Prezydenta, aby wszyscy odwiedzający stronę mogli się z nim zapoznać. Również Przewodniczący Rady Miasta Krakowa p. Dominik Jaśkowiec ogłosił honorowy patronat nad naszym jubileuszem. Bardzo dziękujemy za okazaną życzliwość i zaufanie. Podziękowania kierujemy także do Przewodniczącego Rady i Zarządu Dzielnicy VIII Dębniki, p. Rafała Torby, który zarekomendował nasze święto do objęcia patronatem i wspiera szkołę we wszelkich działaniach z tym związanych.
październik 2020
Cegiełka na sztandar
Szanowni Państwo! Drodzy Przyjaciele!
„Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć. Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.”
(Albert Camus)
Społeczność Szkoły Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 30 im. Kazimierza Pułaskiego w Krakowie zwraca się z serdeczną prośbą do absolwentów, przyjaciół, sympatyków Szkoły, a także, firm, instytucji oraz wszystkich ludzi dobrej woli o wsparcie inicjatywy ufundowania nowego sztandaru naszej Szkoły.
W roku szkolnym 2020/2021 nasza Szkoła obchodzi 120–lecie swojego istnienia. Tym samym należy do elitarnej grupy najstarszych szkół w Krakowie i dzielnicy Podgórze. Dziękujemy wszystkim, którzy przez ten czas ją wspierali. Z okazji rocznicy 120-lecia Szkoły powstała inicjatywa ufundowania nowego sztandaru, lecz niestety jego koszt przerasta nasze możliwości finansowe. Zwracamy się więc do Państwa z prośbą o finansowe wsparcie w zrealizowaniu powyższego przedsięwzięcia.
Dla Uczniów, Nauczycieli i Dyrekcji Szkoły ręcznie haftowany sztandar będzie niezwykle ważnym symbolem realizowanych wartości, jedności i współdziałania całej społeczności szkolnej. Nowy sztandar będzie towarzyszyć uczniom podczas chwil szczególnie ważnych i uroczystych dla Szkoły, jak również dla naszego środowiska lokalnego, Miasta i regionu.
Uprzejmie prosimy o dobrowolne darowizny na rzecz ufundowania nowego sztandaru naszej Szkoły, w wysokości według Państwa możliwości i uznania. Każda kwota powyżej 40,00zł (czterdzieści zł 00/100) będzie upamiętniona wygrawerowanym zapisem.
Prosimy uprzejmie o dokonywanie wpłat na konto bankowe Rady Rodziców:
Nr rachunku: 52 1020 2892 0000 5502 0015 7578
W tytule przelewu proszę wpisać: „Darowizna na zakup sztandaru”.
Z całego serca dziękujemy za każde wsparcie inicjatywy ufundowania nowego sztandaru oraz realizowanych przez nas działań.
Łączymy wyrazy szacunku.
red. Adrian Karkowski
wrzesień 2020
Rozpoczynamy jubileuszowy rok szkolny 2020/21
W tym roku we wrześniu po raz sto dwudziesty powitaliśmy uczniów w murach naszej szkoły. W ciągu całego roku szkolnego realizować będziemy szereg działań skierowanych zarówno do uczniów, jak i do środowiska, podsumowująca uroczystość odbędzie się w maju 2020 r. Planujemy wtedy oficjalne spotkanie oraz spektakl teatralny „W dawnej szkole” realizowany jako wspólny projekt ze Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży. Oprócz tego w szkolne mury zaprosimy absolwentów. Pragniemy powitać ich „Koncertem wspomnień”, w którym będą mogli nawet wystąpić oraz przypomnieć szkolne czasy okolicznościową wystawą.
Chcielibyśmy również uzupełnić i rozszerzyć zapisaną, historię; wydać szersze jej opracowanie w formie papierowej oraz wersji multimedialnej, uporządkować dokumenty i pamiątki.. Poszukujemy osób, które zechciałyby nam pomóc (dawnych uczniów, pracowników, ewentualnie rodzin) – podzieliły się własnymi wspomnieniami, ewentualnie zdjęciami z lat siedemdziesiątych, osiemdziesiątych… nawet wcześniejszych. Interesują nas również indywidualne losy absolwentów – staramy się skompletować ich bazę.
O szczegółowych planach i działaniach będziemy informować na bieżąco. Serdecznie zapraszamy do współpracy. Kontakt: Ewa Kurak (ekurak@op.pl) lub Krystyna Gubernat (sp30kg@interia.pl), także facebook. Można się również zwrócić do dawnych wychowawców nadal uczących i nadal pamiętających 🙂
Lubię was, stare mury, oplecione w bluszcze,
Mchem zielonym porosłe dachówki i cegły,
Opodal szara Wisła monotonnie pluszcze
I przez stęsknione oczy myśli wstecz wybiegły.
Gdy zbłądzisz w te kąty o wieczornej porze,
Kiedy wnikliwa cisza nad miastem przepływa,
To tak, jakbyś się ocknął w innej czasów porze,
Która jest twemu sercu jedynie właściwa…
[Artur Oppman]